Ол кезде мен қаржы жағынан таршылық көріп жүрдім. Бір қателіктің кесірінен фирмамыз бірнеше мың фунттан айрылды. Мұның басқа да шаруаларымызға әсері тиді, соның нәтижесінде, мен қарызға баттым.
Маған қоқан-лоққы көрсеткен қоңыраулар мен электрондық хаттар келумен болды. Сонан соң мені сотқа берді. Сот төрешісінің маған жаны ашыса да, соттан жеңілдім. Маған: «Өзіңді қинама. Шығын деп жаза сал», - дегендер болды, бірақ, мен бір амалын табармын деген үмітімді үзбедім.
Еңсемді басқан қарызға қарамастан, сол жылы қажылыққа баруға бел будым. Алладан мені барлық қарыздарымнан құтқаруын сұрап, бұл дүние мен ақыретте мерейімнің үстем болуын тілеп, дұға қылдым.
Қажылықты аяқтағаннан кейін Джидданың әуежайында мені Лондонға кері апаратын ұшақты күтіп тұрған едім. Поштамды тексергенде менімен серіктес болған ірі компаниядан келген хатты көріп, аң-таң болдым. Олар менің барлық шығындарымды өтеуге ұйғарыпты!
Мұнымен хикая біткен жоқ. Әлдебір адам менің басыма түскен қиындықтарды естіп, маған қарыздарымды өтеуге көмектескісі келетінін айтты.
«Қанша қарызыңыз бар? 10 мың фунт па, 20 мың ба? Қам жемеңіз, бәрін төлеп беремін!».
Мен сыпайылықпен бас тартып, Пайғамбардың (оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) сөзін есіме алдым:
«Қажылық пен умра жасаңдар, себебі, темір, күміс және алтын (темір соғатын ошақта) балқып, қоспадан тазаратыны секілді, олар да сендерді кедейлік пен күнәлардан тазартады» (Тирмизи).
Асиф Уддин