Исламды қабылдағанға дейін мені «әдеттегі британдық жігіт» деп атауға болар еді. Сенбі күндерінің кештерінде ішімдік ішу және сол секілді ойын-сауықтарды жақсы көретінмін.
Бұл оқиға бес жыл бұрын мен Грецияға демалысқа кетейін деп жатқан кезде болды. Сіз әуежайға барғанда арқа сөмкеңізге көп кітаптарды салып аласыз, сосын бүкіл демалыс уақытында хауыздың қасында отырып алып оқисыз, сол себепті кітап ешқашан артық болмайды. Сөйтіп, мен жолға шығар алдында дүкенге кіріп, жақсы кітап таңдап алғым келді, бірақ ештеңе таба алмадым. Арқамда сөмке болғандықтан шыға беріс есікке бұрылғаным сол еді, арқа сөмкем кітап сөресіне тиіп кетіп, кітаптарды жерге құлатып алдым. Бұл әрекетіме ыңғайсызданып қалдым да, еденнен кітаптарды көтеріп жатып біреуіне көзім түсті. Бұл Барнаби Роджерсон атты бір кісінің «Мұхаммед Пайғамбар: өмірбаяны» деген кітабы еді. Ішінен бір бетті оқып едім, қызық болып кетті, сөйтіп мен оны сатып алдым да, өзіммен бірге демалысқа алып кеттім.
Кітапты оқып бітірген соң өз-өзіме: «Бұл жайында көбірек білсем, жақсы болушы еді», - дедім. Сол себепті мен жергілікті мешітке барып, Ислам діні туралы көбірек білу үшін имаммен және мұсылмандармен араласа бастадым. Ақыры имам маған былай деді: «Шындығында, Исламды үйренудің ең дұрыс жолы – мұсылман болу». Бұл сөздерден кейін мен көп ойланбастан кәлима шахаданы айттым.
Исламды қабылдағанда өзіңіздің өміріңізді сахабалардың біреуінің өмірбаянымен салыстыра бастайсыз. Бұл кісілермен қандай да бір байланыс барын сезінесіз, себебі олар да кезінде Ислам дінін қабылдаған. Маған ең үлкен әсер қалдырған Пайғамбарымыздың (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) көкесі Хамза (Алла одан разы болсын) болды. Маған ең жақын болған тұлға да осы сахаба, себебі Исламға дейін ол да мен секілді күнәға толы ғұмыр кешті: ішімдік ішіп, қатал, мейірімсіз, соғысқұмар кісі болды, яғни жалпы біздің тілмен айтқанда «рахаттанып өмір сүрді». Алайда, ол мұсылмандықты қабылдағанда оның өмірі түбегейлі өзгерді.
Сонымен, мен қажылыққа барған кезде Ұхұд тауындағы шайқаста ол қайтыс болған орынды көргім келді. Шейіт болған сахабалар жерленген зират орындарын іздеу үшін автобустан шығып бір жерден өте бергенім сол еді, тұла бойым бір түрлі қобалжып кетті. Көзімнен жас парлап, өз-өзімді ұстай алмадым. Не болғанын да еш түсіне алмадым. Бұл жерден өтіп кеткен соң, бәрі басылып, тынышталдым. Зират басына барып, шейіт сахабалар мен Хамза (Алла одан разы болсын) үшін дұға еттім. Автобусқа дәл сол жолмен қайтып бара жатып, әлгі жерден өте бергенде қайтадан жыладым.
Қасымдағы серіктестерімнің бірі не болғанын сұрады. Болған жайтты оған айтып бердім. Ал ол маған былай деп жауап берді: «Пайғамбарымыз (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) көкесінің қайтыс болғаны жайлы хабарды естігенде қатты қайғырып, көп жылаған екен». Сол кезде ішімнен былай ойладым: «Мүмкін мен бағана жылаған жер, Пайғамбар (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) көкесін жоқтап жылаған орын болса керек?»
Кейін үйіме қайттым, бірнеше уақыт өткен соң әйелім жүкті болды. Егер бізде ұл дүниеге келсе, атын Хамза деп қоямыз деп шештім. Алайда, бізде қыз туылды. Оған ат таңдау үшін интернетке кіріп, Хамза сахабаға қандай да бір қатысы бар әйел кісінің атын іздедім. Бірақ ештеңе таба алмадым. Бірнеше күн өткен соң адамдар бізге бірқатар қыз есімін ұсына бастады, арасында Сафийя деген есімді ұнаттық. Сөйтіп, қызымыздың атын Сафийя деп қоямыз деген шешімге келдік.
Бірнеше ай өткен соң өзім бір түрлі қынжылып жүрдім, сол кезде біреу маған алғашқы мұсылмандар жайлы кітап берді. Кітапты ашып, Ұхұд тауындағы шайқаста шейіт болған мұсылмандар жайлы оқи бастадым. Сахаба Хамзаны (Алла одан разы болсын) жерлеген кезін баяндаған тұсында, оған екі кесек матаны әкелген қарындасы жайлы сөз болады. Қарындасының есімі Сафийя еткен!